मी ऑफिस मधून घरी आले ,खरेतर काहीच करायची ईच्छा नव्हती. मनात विचार आला जाऊ देत आज आरामच करू पण तितक्यात वाढलेल्या वजनाचा विचार मनात आला व पाय धड़ रहाण्यासाठी वजन आटोक्यात राहिलाच हवे ही जाणीव होऊन काहीतरी चावल्या सारखी ताडकण उठून फिरायला बाहेर पडले.
श्रीधर नगर मधील बागेला ५ फेऱ्या मारल्या की पुरेसे आहे असा विचार करतच मी मनाविरुद्ध चालायला सुरुवात केली. प्रथम वेगाने “नको तिकडे” धावणाऱ्या मनाला पकडून स्थिर करण्यातच १ फेरी पूर्ण झाली. २ रया फेरीला सुरवात केली ,लक्ष इकडे -तिकडे जायला लागले. जरा उशीरच झाला होता त्यामुळे फारशी गर्दी नव्हती. प्रेमी युगुल सुद्धा जास्त दिसत नव्हते.
मी माटे शाळे समोर गेले आणिक माझे लक्ष बाजूला स्कूटर वर बसलेली एक मुलगी व उभा असलेला मुलगा यांच्याकडे गेले. मी तिकडे बघुन न बघितल्यासारखे केले व पुढे गेले. कोण असतील ती दोघे?
नक्कीच चांगले मित्र असतील किंवा होऊ घातलेले मिस्टर अणि मिसेस पण। ...
२ घे तसे चांगल्या घरातीलच असावेत. दिसायला चार-चौघान सारखे.
अरे यार काय हे छोड़ दो ना.....मनाने फटकारले.
३ रया फेरील सुरवात झाली शाळा समोर आली आणिक मी हळूच तिकडे बघितले. ती रुमालाने डोळ्यांच्या कड़ा पुसत होती. नकळत माझी चाल ढिली झाली ,पाय हळू हळू पडायला लागले. माझा चालण्याचा वेग थंडावला ,कानावर शब्द पडले “ठीक आहे नाही ना शक्य ,मग माझे मी बघून घेईन.”
काय झाले असेल दोघांमध्ये ? पण हे वाक्य ती नक्कीच हताश होऊन म्हणाली.
परत मनात वाक्य उद्गारले आणिक ….ठेच बसावी तशी एकदम ३६ वर्ष मागे गेले.
हेच ते वाक्य जे मी फार पूर्वी नेहमीच म्हणायचे.
खरच आपली मराठी भाषा कित्ती छान आहे ना वळवावी तशी वळते. एकाच वाक्याचे २/४ अर्थ तर निघतातच. मग प्रसंगा प्रमाणे या बोटावरची थूंकी त्या बोटावर करायला मोकळे हा हा हा। ...
ह्या एका वाक्यातून असहाय्यपणा जसा दिसतो तसेच मग्रूरी ,अडेलटट्टूपणा पण डोकावतो
लग्नानंतर काही दिवस सर्वांप्रमाणे एका वेगळ्या दुनियेत जाऊ लागले होते.
अर्थात ९०% सर्वांचेच जातात म्हणा. त्या दिवसात हे वाक्य ,किंवा यातील शब्द माझ्या शब्दकोशातही नव्हते. ह्याची सुरवात बहुतेक मुले,त्यांची शाळा सुरु झाल्यावरच झाली होती.हो हो नक्कीच....
लग्ना नंतर थोड्या दिवसातच ह्यांच्या कडून प्रेमाने(?)समज दिली गेली,जर नोकरी करायची असेल तर फक्त आहे हीच कर नाहीतर मी जे कमावेन त्यात भागवायची तयारी ठेव. मीठ -भाकरीला तर नक्कीच कधी कमी पडणार नाही. तेव्हा आत्ताच्या मानाने पगार खूपच कमी असायचे.
माझी टेलीफोनची नोकरी सर्व बायकाच ,रजेला कधीच प्रॉब्लम नाही. मोठ्या समुद्रातील एखादा मासा इकडे -तिकडे झाला, काय फरक पडतो? अगदी तसेच म्हणा ना.
हे त्यावेळीस भोसरी पंजाब नॅशनल बँकेत होते. रजा हा शब्द त्यांच्या कोशातच नव्हता त्यामुळे जर कधी ह्यांना सांगितले “अहो प्लीज आज पीटूच्या शाळेचे स्नेहसंमेलन आहे तुम्ही जा ना”,की लगेच ह्यांचे सुरु व्हायचे. “अग पदमा किती वेळा सांगू तुला, अशी अचानक रजा नाही घेता येत बँकेत.”
झाले! यावर काय बोलणार ना. बहुदा" ठीक आहे मुलांसाठी माझ्यासाठी मात्र तुम्हाला रजा नाहीत
ना !बरोबरच आहे म्हणा" माझी धुसपूस ....
"हा, मग तू काय करणार आहेस?" ह्यांचा प्रश्न. "तुम्हाला काय करायचे आहे?
तुम्ही नाही ना येणार मग झालेतर, माझे मी बघून घेईन."
बहुदा याच वेळीस या वाक्याचा जन्म माझ्या मनात झाला असावा.
ते वयच असे असते ना ,समजण्या पलीकडचे। ...
मग प्रत्येक वेळीस हेच होत गेले. आज काय पीटू च्या शाळेत काही,मग सीड च्याशाळेत काहीतरी ,मग काय आज ह्याची तबला परीक्षा ,तिची डान्स , परीक्षा असेच काही -बाही आणिक मग वयानुसार असलेला माझा मगरूरपणा,जरा जास्तीच असलेला वृथा स्वाभिमान। .... ह्या सर्वांचा परिणाम म्हणजे या वाक्याचा सतत उडणारा फवारा हा हा हा ...
हंमssss !!!
दिवस सरत गेले. नाही म्हणता- म्हणता २५/३० वर्षे सरून गेली.
पक्षी घरट्यातून उडून गेले.
ह्यांची पण बदली झाली. ...
घरट्यातले सर्वच पक्षी उडाले होते. मीच काय ती एकटी राहिले होते. मला आता ह्यांची ,माझ्या लोकांची किंमत कळायला लागली होती. कुणीतरी म्हणालेले शब्द सतत मनात रुंजी घालत होते। गेले उडून सारे चारी दिशेस पक्षी कोरून पावलांची माझ्या मनात नक्षी। ...
बहुतेक लांब राहून आम्हा दोघांनाही एकमेकांची किंमत पूर्णपणे कळली होती
शरीरातील व मनातील ताठर पणा ,मस्ती,अहम् भाव संपत आला होता.
माझ्या बोलण्यात झालेला बदल तर मलाही कळत होता.
ह्यांचा फ़ोन यायचा घराचा टॅक्स भरायचा आहे ,सोसायटी पैसे आणिक असेच काहीसे ,
"अहो नका काळजी करू मी आहे ना ,करेन मी सर्व. "
"माझे मी बघून घेईन' ची जागा माझ्याही नकळत "मी आहे ना ,नका काळजी करू। "या वाक्याने केव्हा घेतली माझे मलाही कळाले नाही।
माझी ५वी फेरी पूर्ण व्हायला आली होती. माझे मी बघून घेईन म्हणणारी जोड़ी पण नीघून गेली होती.
कुठल्याशा आतंरिक ओढीने माझे पाय घराच्या वाटेला लागले होते.
Comments
Post a Comment